Między kompromisem a komformizmem

Dwa podobne słowa, a jednak bardzo od siebie odległe względem znaczenia.
Tego pierwszego brakuje na co dzień. Kompromis to wypracowanie wspólnego zdania. Ale żeby dało się to zrobić każda ze stron musi trochę ustąpić stronie przeciwnej. Ustąpić dokładnie tyle, żeby ostatecznie obie "opcje" były zadowolone z ostatecznego rozwiązania. Myślę, że problem z wszelkiego rodzaju kompromisami polega na tym, że zwykle ludzie są badzo uparci. Egoistycznie patrzą jedynie w kierunku swojej racji. Nie obchodzi ich jakie ostatecznie będą skutki takiego a nie innego postępowania. Już na pewno nie biorą pod uwagę czy nie godzą one w dobro innych osób. Przykładów nie trzeba daleko szukać. Wystarczy się przyjrzeć naszym politykom, sąsiadom czasem rodzinom, znajomym. Większość kłótni ma swoje źródła we "wpychaniu" komuś na siłę własnego zdania, bez liczenia się z jego osobistym zdaniem. P

Takim nieustępliwym bardzo odpowiadają konformiści, czyli osoby, które bezkrytycznie przyjmują zadanie innych, nawet jeżeli mają odmienną opinię w danej sprawie. Tak jest im wygodnie, bo nie muszą podejmować decyzji, niczego rozsądzać. Nie wybijają się w tłumie, nawet gdy widzą, że ktoś robi coś złego. Skoro innych to nie rusza, to czemu ich ma to obchodzić. Przecież nie ma cię po co się odzywać.

Ciekawe, że ostatnio wręcz propaguje się myślenie w stylu "schowaj sobie swoje prywatne zdanie do kieszeni i nie odzywaj się". Ludzie coraz mniej się liczą ze sobą na wzajem. Czy pilnowanie jedynie swojego nosa to takie rewelacyjne podejście do życia? Moim zdaniem wcale nie.